Groene waterstof: geen luchtkasteel maar ‘zandkasteel’
Zijn inspiratiebronnen durfden er voor te gaan: helemaal duurzaam. Hij heeft het over de voormalige CEO’s Jeroen de Haas van Eneco en Ab van der Touw van Siemens Nederland. Randolf Weterings (38), programmamanager elektrificatie en waterstof bij het Havenbedrijf Rotterdam, is net zo gedreven. Hij gaat voor een helemaal duurzame Rotterdamse haven én samenleving.
Randolf denkt graag groot en ver vooruit. Hij is dan ook verkozen tot Future leader of the year tijdens de World Hydrogen Summit 2022. Hij kreeg deze titel voor het ontwikkelen van de waterstofhub in Rotterdam vanaf het eerste idee, voor het bij elkaar brengen en integreren van de verschillende initiatieven en deze vervolgens te brengen naar concrete projecten.
Wet- en regelgeving
Voor hem is het beperken van de opwarming van de aarde tot maximaal 1,5 graden in 2050 het belangrijkste klimaatdoel, nog belangrijker dan de klimaatdoelen voor 2030. ‘Waarom ik geloof dat dit de weg is? Op de korte termijn zitten veel regels en wetten, die we als mensheid zelf hebben verzonnen, in de weg. Een goed voorbeeld hiervan is de stikstofuitspraak over Porthos, wat de vermindering van CO2-uitstoot vertraagt. Een ander voorbeeld is de wet- en regelgeving rondom publieke infrastructuur, zoals elektriciteit, waarin vooraf investeren maar heel beperkt mogelijk wordt gemaakt. We lopen hier allemaal tegenaan omdat we de eersten zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat zodra de weg vrij is we heel snel gaan.’
Vooruitblik
Hij kijkt uit naar het jaar 2050, met tussenpozen. Belangrijke momenten zijn het aan land komen van zeewind als bron voor waterstofproductie, de aanleg van de waterstofpijpleidingen én de waterstoffabriek van Shell die uit het zand van de Maasvlakte zal oprijzen en uitsluitend groene waterstof gaat produceren. Randolf ziet onze duurzame toekomst helemaal voor zich.
De waterstoffabriek van Shell die uit het zand van de Maasvlakte zal oprijzen
Beeld: Plotvis
Opschaling
Het volgende voorbeeld dat Randolf geeft, illustreert het belang van zijn groot en ver vooruit denken: ‘We schrijven nu elke keer tenders uit voor 2 gigawatt windenergie. Maar we hebben in Rotterdam 20 gigawatt zeewind nodig voor de productie van groene waterstof om onze klimaatdoelen en regionale ambities in 2050 te halen. Hiervoor kunnen we beter in één keer de benodigde pijpleidingen aanleggen dan elke keer een klein stukje voor 2 gigawatt. Dat is natuurlijk duurzamer, efficiënter en ook voor investeringen op langere termijn belangrijk. Alhoewel 2 gigawatt al een enorme opschaling is ten opzichte van 2 jaar geleden. Toen spraken we nog van megawatts in plaats van gigawatts.’
Elektrische laadpaal
Tijdens zijn opleiding is Randolfs passie voor energietransitie ontstaan. Hij begon in 1998 met LTS Elektrotechniek en eindigde in 2010 met Bedrijfskunde aan de Technische Universiteit Delft. Zijn duale werkzaamheden tijdens zijn hbo-opleiding bij Eneco liggen nog vers in zijn geheugen: ‘Ik mocht van 2006 tot 2008 meedenken over de ontwikkeling van de elektrische laadpaal. Toen reden er zelfs nog geen Tesla’s rond’, waarmee hij nog maar eens bewijst dat hij toen al een toekomstleider in de dop was.
Trots
‘Waar ik trots op ben? Waar ter wereld ik ook kom, iedereen ziet Rotterdam als dé waterstofhub. Het is supergaaf dat Shell voor de groene waterstofproductie onze Maasvlakte heeft gekozen. Verder ben ik er trots op dat we 7,4 gigawatt zeewind faciliteren voor 2030. En op het Porthos-project, al heeft dat nu enige vertraging. Dit is iets wat we ons eigenlijk niet kunnen permitteren. Want alles wat helpt, moeten we nu doen.’
Certificeringssysteem
Hij waarschuwt: ‘We moeten niet te veel in beleidsstukken blijven hangen, want dan halen we de klimaatdoelen niet. Gebruikers, zoals de raffinaderij-, mobiliteit- en luchtvaartsector moeten nu overstappen op groene waterstof of afgeleide producten.’ Hij wijst hierbij op het belang van een certificeringssysteem waarmee bedrijven kunnen aantonen dat de waterstof voor de volle honderd procent groen is, dus opgewekt uit duurzame energie. Want het investeringsklimaat moet duidelijk zijn. ‘Ook moeten we bovenop de overcapaciteit in het buitenland en de importprijzen zitten. Om een indruk te geven: de helft van de benodigde groene waterstof voor de Europese klimaatdoelen van 2030 moet zelfs van buiten Europa komen.’
'Gewoon zonnepanelen'
Hijzelf blijft werken aan projecten die het verschil maken en die impact hebben op mens en milieu. Dat drijft én siert hem. Wat hijzelf aan duurzaamheid doet? ‘Tja, het gebruikelijke: zonnepanelen op het dak en bewust omgaan met energie’, antwoordt hij. Na een korte denkpauze vervolgt hij: ‘In 2014 heb ik ook een onderneming opgericht om elektrolysers te bouwen die nodig zijn voor de productie van groene waterstof. Destijds was bijna niemand daarmee bezig en moest ik vaak uitleggen waarom waterstof zo nodig is. Maar het concept wat ik toen heb ontwikkeld, wordt nu gerealiseerd op het conversiepark.’
